Vlucht naar Beijing

Geschreven door Liselore

Gisterochtend hebben we Wen Gui’s Chinese paspoort gekregen. In Beijing komt er volgens mij ook nog een Nederlands paspoort, maar omdat we daar eerst met het vliegtuig naartoe moesten, hadden we deze papieren dus ook nodig.

Hoewel Wen Gui in principe prima slaapt, is het wel te merken dat zijn reguliere dagschema overhoop ligt. We moeten nog aan een nieuw ritme werken, zo goed als dat momenteel mogelijk is.

Samen in slaap gevallen

Hij heeft vooral moeite met in slaap komen. Hij verwerkt op de ochtend en middag zoveel nieuwe indrukken dat hij als hij duidelijk moe is en slaap nodig heeft, hij zich maar niet kan ontspannen. Soms valt hij even in de buggy in slaap, maar als we dan eenmaal weer op de kamer zijn lukt het hem niet om in slaap te vallen. Dan werkt er nog maar één manier en dat is als Rens en ik hem al lopend en zingend in slaap wiegen. Ik gebruik daar zelf de draagzak voor en heb inmiddels al aardig wat meters vloerbedekking in het hotel versleten.
 

Op de dag dat we van Nanjing naar Beijing gingen was Wen Gui tijdens een ochtendwandelingetje om tien uur ’s ochtends al in de buggy ingedut en heeft vervolgens op ons bed nog twee uur geslapen, volledig uitgeteld.

Om twee uur zijn we naar het vliegveld gereden, onze vlucht was om vijf uur. Wen Gui heeft zich uitstekend gehouden, maar toen we eenmaal in het vliegtuig zaten raakte hij snel verveeld en begon hij te jammeren. We hadden het geluk dat het vliegtuig niet vol zat en dat we een extra stoel tussen ons in voor hem konden gebruiken, zodat we hem weer in slaap konden wiegen. Niet veel later lag hij te snurken.

Klaar om te gaan vliegen naar Beijing

De vlucht duurde anderhalf uur, door het drukke verkeer in Beijing waren we uiteindelijk pas om acht uur ’s avonds in het hotel. De hele rit naar het hotel heeft hij zitten kraaien van plezier, maar eenmaal op de kamer, toen ik hem de laatste papfles gaf, keek hij om zich heen en begon hij hard te huilen. Het was een lange dag geweest en nu werd er ook nog eens van hem verwacht dat hij in weer een andere kamer in weer een ander bedje ging slapen. Er zijn aardig wat coupletten van ‘Slaap kindje slaap’ voor nodig geweest om hem in dromenland te krijgen. En door alle stress was dit ook nog eens geen vreedzaam dromenland. Hij heeft de hele nacht liggen woelen.

Vanmorgen bij het ontbijt hebben we de andere twee stellen die met ons samen naar China kwamen weer ontmoet. Henri en Rianne hadden nu eindelijk hun Shiquan bij zich, Edwin en zijn vader Gijs waren samen met hun (klein)zoon Sam. Het zijn twee ontzettend leuke kereltjes, maar hoewel Wen Gui in zijn buggy door het hele ontbijt heen heeft geslapen is hij ook deze ochtend nog steeds met afstand het mooiste en liefste ventje. ;-)

Op het terras van de Subway bij de Zijdemarkt

De rest van de ochtend is Rens bezig geweest om met Chris de papieren voor aanstaande maandag in orde te maken, ’s middags zijn we naar de zijdemarkt geweest. Dit is een enorme overdekte bazaar met honderden piepkleine winkeltjes die in lange gangen allerlei kleding, souvenirs en hebbedingen verkopen. Wen Gui zat in zijn buggy en zat weer op zijn gemakje om zich heen te kijken terwijl alle verkoopsters en voorbijgangers zich om hem heen verdrongen om zijn schattige wangetjes te aaien.

Wij waren vooral op zoek naar kleertjes voor Wen Gui. We hadden vooral kleding maat 74 en maat 80 meegenomen. De eerste dag had hij nog kleertjes van het weeshuis aan, de dag erna hebben we een tuinbroekje in maat 74 aangedaan en die zat perfect. Ook rompertjes en shirtjes in maat 74 zitten hem prima, maar alle andere broeken van maat 74 zitten hem om de middel veel te wijd. Hij heeft lange benen met een smalle taille, maar we zijn hard ons best aan het doen om dat buikje wat vetter te mesten.

Bij de zijdemarkt hebben we in ieder geval een paar broekjes gekocht met elastiek in de taille, als het goed is zou hem dat wel moeten passen. Nog een paar papflessen erbij en die andere broeken blijven ook aan zijn kontje hangen.  ;-)