Lol voor tien

Geschreven door Liselore

We hebben alle drie een hele goede nacht gehad. Wen Gui werd om kwart voor zes wakker, maar nadat Rens al liggend zijn hand door de spijlen van zijn kinderbedje stak viel hij gewoon weer in slaap. Uiteindelijk zijn we na zevenen uit bed gekropen.

Bij de Confucius Tempel

Na het ontbijt zijn we naar de Confucius tempel geweest, een behoorlijk groot complex waar we met Wen Gui in zijn buggy rustig rond hebben gewandeld. We hebben in de afgelopen jaren al talloze Chinese tempels gezien, dus echt indrukwekkend was het niet. Maar voor de afwisseling was het erg leuk om te doen. Wen Gui heeft zijn ogen weer uit gekeken en trok ook aardig wat lokale bewonderaars. Door onze ‘kleurrijke’ gezinssamenstelling kwamen er mensen naar ons toe lopen om van alles aan ons te vragen. Aangezien ze dat altijd in het Chinees deden konden we hun vragen niet beantwoorden, maar de belangstelling werd er niet minder om. Nog even en we gaan geld vragen als mensen foto’s van ons gaan staan maken.

Wen Gui kan nog niet lopen, door de drukte van het weeshuis is er nooit met hem geoefend. Kruipen (of beter gezegd: tijgeren) kan hij als de beste, en ook behoorlijk snel. Maar aan papa’s handen stapjes zetten vindt hij wel erg leuk, dus het kan niet lang meer duren voordat hij zelf rondstapt.

 

Hij is ook een echte lolbroek, je kunt hem makkelijk aan het lachen krijgen. De grappigste dingen vindt hij papa die voordoet hoe je je neus snuit en een lege waterfles proberen te balanceren op zijn hoofdje.

Kortom, we hebben erg veel pret samen, ook al doen de nieuwe papa en mama het niet altijd helemaal goed. Wen Gui heeft er totaal geen moeite mee om ons te laten merken dat de pap niet dik genoeg is of dat de hoeveelheid pap hem niet aanstaat. En dat is erg handig, want we moeten nog veel leren. ;-)