Heet, heter, heetst

Geschreven door Liselore

Het is tot nu toe alle dagen al erg warm geweest, zowel in Nanjing als in Beijing. Maar gisteren was er een absoluut hoogtepunt. Toen we om tien uur het hotel uitliepen voor wat boodschapjes brak het zweet ons binnen seconden uit. De zon brandde al als een bezetene, de temperatuur was hoog en er stond een warme wind die rechtstreeks uit een woestijn leek te komen.

We zijn op de ochtend naar een nabijgelegen overdekt winkelcentrum geweest om nog wat kleertjes voor Wen Gui bij te halen. We blijven hopen dat we een broekje vinden dat niet direct van zijn kontje afzakt, maar tot nu toe hebben we nog geen geluk gehad.

De Temple of Heaven

’s Middags zijn we met Chris, Henri, Rianne en kleine Shiquan naar de Temple of Heaven geweest. Toen we acht jaar geleden in Beijing waren stond deze volledig in de steigers, waardoor we hem toen over hebben geslagen. We waren benieuwd hoe het er nu uit zou zien. Maar zodra we de metro uitkwamen sloeg de hitte ons al genadeloos in het gezicht.

De tempel staat midden in een mooi groot park met aardig wat schaduw, maar het bleef bloedheet. Halverwege liet Wen Gui merken dat hij het veel te warm had. Hij begon hard te huilen en hield pas echt op toen we in de airconditioning van de nabijgelegen Pearl Market stonden. Zodra Wen Gui de koelere lucht voelde was alles weer goed en begon hij weer te lachen. Eenmaal op de kamer keken we op een internetsite en zagen we dat het die middag meer dan 40 graden was geweest. En dat het dat de volgende dag weer zou worden.

Nu stond er op de planning dat we vandaag naar het zomerpaleis zouden gaan, een uitstapje van meer dan een halve dag. We besloten om het door de voorspelde hitte te laten schieten. Al die uitstapjes na elkaar zijn iedere keer weer een heel gesjouw en als Wen Gui er geen zin in heeft om in die sauna rond te banjeren dan kunnen we beter niet gaan. Een dagje rustig aan konden we alle drie inmiddels hard gebruiken.


Wen Gui op onze hotelkamer

We zijn dus vandaag op ons gemak naar Wang Fu Jing Road gelopen en daar wat rond geneusd. Het was warm, maar gelukkig lang niet zo warm als was voorspeld. De wind was dit keer niet zo heet, er stond eerder een lauw briesje en dat was een stuk beter te doen. Bovendien waren er genoeg plekken met goede airconditioning. We hebben een stuk elastiek op de kop weten te tikken dat nu dienst doet als Wen Gui’s riem. Mooi is het niet, maar nu blijven zijn broeken in ieder geval hangen.

In de middag hebben we nog een kort rondje door het park gelopen en vanavond hebben we tijdens een uitgebreid etentje afscheid genomen van Ineke, onze steun en toeverlaat. Zij vliegt morgenochtend vroeg terug naar Nederland. Ze heeft ons vanaf het moment dat we voor vertrek op Schiphol begeleid en is daardoor Wen Gui's hele special tante geworden. Ineke, nogmaals ontzettend bedankt voor alles!