Op de Chinese muur

Geschreven door Liselore

Het kabelbaantje naar de Muur

Acht jaar geleden hebben we de Chinese muur bij Jinshanling al eens uitgebreid bekeken, honderden kilometers van het drukke Beijing af. Er was daar dan wel een kabelbaantje om bij de hoog gelegen muur te komen, ook al ging deze met een snelheid van een meter per uur. Maar verkopers waren er niet, en ook nauwelijks andere toeristen.

Het was zo prachtig  om die muur kilometers lang door de bergen te zien kronkelen dat toen we gisteren de gelegenheid hadden om de muur samen met Wen Gui te bekijken, we stonden te popelen van enthousiasme.

Het was in een busje met Henri, Rianne, Shi Quan, Edwin, Sam, Gijs en Chris ruim anderhalf uur rijden (en Wen Gui heeft bijna een vol uur daarvan in mijn armen liggen slapen). Gelukkig was het niet bijzonder warm, het was bewolkt en lang niet zo verzengend heet als het de voorgaande dagen was geweest.

We werden afgezet bij Mutianyu, waar een groot stuk muur is gerestaureerd. Er is hier een enorm toeristencircus ontstaan, beginnend met een Subway vestiging naast de parkeerplaats waar de toeristenbussen parkeren en een uitgestrekte straat met kraampjes waar allemaal dezelfde souvenirs worden verkocht. En de verkopers hebben volgens mij allemaal een cursus opdringerigheid in het Midden Oosten gehad.


De Chinese Muur

Maar goed, het mocht de pret allemaal niet drukken. De muur is nog altijd een onvoorstelbaar wereldwonder, en het was heel bijzonder om hier als gezin over heen te mogen lopen. Wen Gui was er niet heel erg van onder de indruk, maar het lijkt me voor hem wel leuk om later de foto’s te zien.

Vandaag zijn we op eigen houtje naar Nanluogu Xiang geweest. Dit is een eeuwenoude hutong (traditionele volksbuurt), middenin het moderne centrum van Beijing. De centrale straat is een drukke winkelstraat geworden, maar de winkels zijn meer op Chinese bezoekers dan op westerlingen gericht. Aangezien we nog altijd op zoek waren naar een leuk Chinees fotolijstje waar we een foto van ons drietjes in konden doen hebben we hier alle winkeltjes afgestruind. En in zo’n beetje het laatste winkeltje hadden we eindelijk prijs.

Smullen van de Churro's

Wen Gui vermaakt zich ook weer prima in zijn buggy. Hij heeft even een dutje gedaan en heeft vervolgens lekker om zich heen zitten kijken. Er waren ook behoorlijk veel eettentjes die aan de straatkant allerlei soorten fastfood verkochten en Wen Gui heeft een beetje mee zitten smullen van de Churro’s die Rens had gehaald.

 
Hij is een echt vuilnisbakje aan het worden, we zijn nog niets tegengekomen wat hij niet lust. Aan het ontbijtbuffet is hij vooral dol op een flinke plak bananencake, tussendoor eet hij een koekje en gepureerd fruit. Naast zijn papfles die hij rond het middaguur krijgt eet hij ook van alles mee van onze lunch. En ook met het avondeten eet hij een behoorlijk kommetje rijst met groente (en gulzig!).

Wij zijn thuis qua eten niet echt van de Hollandse pot, maar de smaak uit onze keuken zal hoe dan ook compleet anders zijn. Maar met zo'n allesetertje gaat dat vast goed komen.