Gelukkig nieuwjaar!

Geschreven door Liselore
 

Mooie jongen

Het is de laatste dag van 2013 en ik heb net het stukje gelezen dat ik op de laatste dag van 2012 op dit blog had gezet. Wat is er enorm veel veranderd en wat is het een prachtig jaar geworden!
Wen Gui heeft eind november en begin december een paar moeilijkere weken gehad. Hij was huilerig, heel erg claimerig en hij had er erg veel moeite mee om in slaap te vallen. Maar toen zijn twee onderste kiezen eenmaal door waren gekomen was dat snel voorbij. Hij slaapt weer prima en is ook weer even vrolijk als anders. Vanmorgen verraste Wen Gui ons door op onze slaapkamer de inloopkledingkast in te lopen, waar Rens op dat moment stond, en ‘Boe!’ te roepen.

Maar we zijn nog het meest trots op het feit dat hij tegenwoordig rustiger eet. Maandenlang heeft hij in een enorm tempo alles naar binnen zitten bunkeren alsof iemand ieder moment zijn eten af kon pakken. En als hij samen met andere kindjes een koekje kreeg was dat van hem in drie seconden op en ging hij als een bezetene jacht op de koekjes van de andere kinderen maken.

Lekker smullen met kerstmis

Toen Wen Gui’s mindere periode eenmaal voorbij was ging hij wat rustiger te werk, durfde hij af en toe aan te geven dat hij genoeg had gegeten terwijl er nog wat op zijn bordje lag. Hij begon eten te delen, hapjes aan anderen aan te bieden en ook de koekjes en snoepjes van anderen werden een stuk veiliger.

Dat neemt overigens niet weg dat Wen Gui nog steeds een duidelijke Bourgondiër is! Hij heeft met beide kerstdagen genoten van al het eten en hij heeft met alle gangen met groot plezier mee zitten doen. En als er ergens een schaal chips op tafel staat, gaat hij bij die schaal staan en die op zijn gemakje helemaal leeg staan peuzelen.

Hij is helemaal dol op zijn opa’s en oma’s en erg op zijn gemak bij ooms, tantes,

Chipjes happen op Jesse's verjaardag

neefjes, nichtjes en onze vrienden. Hij lacht naar iedereen, speelt met iedereen en gaat als we bij een ander op visite zijn steeds meer zijn eigen gangetje. Als hij eenmaal is geacclimatiseerd gaat hij spelen en in de keuken kijken (vooral bij opa’s en oma’s, want daar is altijd wel wat te snoepen!), hij hoeft ons niet meer de hele tijd vlak naast zich te hebben.

Wen Gui is na precies vijf maanden in Nederland zo’n beetje net als ieder ander kind van zijn leeftijd, hij heeft wat ons betreft geen speciale behandeling meer nodig omdat hij is geadopteerd. Dat is voor ons ook de belangrijkste reden om dit tot de laatste post op dit adoptieblog uit te roepen.

We willen iedereen bedanken voor het volgen van onze verhalen en voor alle leuke en lieve reacties daarop. Voor de mensen die toch graag willen blijven volgen hoe het met Wen Gui gaat is er het openbare YouTube kanaal van Wen Gui waar we regelmatig filmpjes op zetten. Maar daarbij blijft de tag ‘Adoptie’ nu achterwege.

Gelukkig Nieuwjaar, dat 2014 voor iedereen maar net zo prachtig mag worden als 2013 voor ons is geweest!

Veel liefs,
Rens, Liselore en Wen Gui