Welkom Wen Gui!

Geschreven door Liselore

Ja, inderdaad, de frequentie van de blogposts is behoorlijk aan het afnemen. Sinds Rens aan het werk is en ik overdag alleen met Wen Gui ben, kom ik nergens meer aan toe. Hij speelt nooit echt lang alleen en is inmiddels zo mobiel geworden dat hij binnen een seconde of onze huisdieren overstuur maakt of op het punt staat om een plant uit te graven of een iPad te laten stuiteren.

Het is ontzettend vermoeiend, maar ook zo leuk! Hij gaat met enorme sprongen vooruit, het is iedere dag weer een verrassing wat hij nu weer kan. Zo liep hij afgelopen week opeens helemaal alleen achter zijn loopkarretje, kan hij nu zelf zijn boterham van een bordje eten, loopt hij rondjes rond de salontafel en van het ene meubel naar het ander en kan hij inmiddels wat woordjes zeggen (‘papa’, ‘op’, ‘hap’ en ‘koe’).

Hij komt inmiddels samen met ons regelmatig bij opa’s, oma’s, onze broers en zus en vrienden op visite, maar we hebben natuurlijk een veel uitgebreidere familie. Als er een baby wordt geboren is het gebruikelijk dat zo’n beetje iedere oom, tante, neef, nicht en kennis in die eerste maanden op kraamvisite komt. Maar voor een adoptiekind is het niet goed als er continue nieuwe mensen in het eigen huis komen. Hij moet eerst nog aan de nieuwe gezinssituatie wennen en zich hechten aan zijn nieuwe vader en moeder.

Maar we wilden wel iedereen de kans geven om kennis te maken met ons prachtige zoontje. Daarom hadden we op zondagmiddag 15 september een welkomstborrel voor Wen Gui gepland en onze hele families en vrienden uitgenodigd.

 

Het was een enorme drukte en we waren erg blij dat we hadden gekozen voor een locatie met een grote binnenspeeltuin (er waren 26 kinderen, en die hebben zich heerlijk in de aangrenzende ruimte uitgeleefd). Iedereen vond het erg leuk en het was ontzettend gezellig. Wen Gui is nog te klein voor de speeltuin, maar heeft zich op een speelkleed bezig gehouden , Nibbits gesnoept, met diverse mensen gespeeld en heeft zich op zijn fietsje rond laten rijden. Hij was het grote feestvarken en vond alles best.

We hebben er erg van genoten om zoveel familie weer eens bij elkaar te zien, maar helaas hebben we niet met iedereen kunnen praten, de middag vloog voorbij! We waren vooral heel druk met Wen Gui in het oog houden en hem vol trots aan zo veel mogelijk mensen laten zien.

Iedereen bedankt voor de gezellige middag, cadeaus en gelukwensen!

Rens weer aan het werk, Wen Gui aan iedereen voorgesteld en goed bezig met zijn hechting en ontwikkeling en ikzelf met mijn verwoede pogingen om mijn eigen dingetje te doen… We zijn bijna een ‘gewoon’ gezin! ;)