Papa gaat weer werken

Geschreven door Rens

Morgen gaat papa Rens na 8 weken vakantie en verlof weer aan het werk. Ik was nog nooit zo lang vrij van werken, en er leek tot een week of twee geleden geen eind te komen aan de prachtige zomer van 2013! Maar de laatste week is snel voorbij gegaan. Het gewone leven met een baan keert weer terug en dat zal Wen Gui nog meer regelmaat en structuur geven. En dat is goed, al zal het voor het hele gezin wennen zijn.

Ik zal de vele momenten samen met mijn zoon gaan missen. Nu al hoor ik Liselore helemaal uit als ik na afwezigheid van een of twee uurtjes ook maar denk een ‘Wen Gui moment’ gemist te hebben.

Gezellig samen interactief bezig op de iPad

Het is fijn om te merken dat Wen Gui zijn papa ook graag ziet. Als ik even weg ben geweest en de woonkamer binnenkom met een spelende Wen Gui op de grond, steekt hij al snel zijn twee kleine handjes naar me de hoogte in, als onmiskenbaar gebaar dat meneertje samen met papa wil gaan lopen. Ook als mama zojuist ook al met hem rondgelopen heeft.

Papa geeft sneller toe dan mama. Mama is duidelijker met aangeven dat ze ook andere dingen te doen heeft en zoonlief kan ook prima een tijdje alleen spelen. Ik vergeet makkelijker dat ook ik nog andere dingen te doen heb en Wen Gui maakt hier handig gebruik van.  Hij zal vanaf morgen echter moeten leren dat zijn vader een fulltime baan heeft en dus hele werkdagen afwezig zal zijn. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan, want de hechting gaat (zowel met papa als mama) heel goed, dat is gelukkig al duidelijk gebleken.

Voor mijzelf zal het denk ik wel meevallen. Ik heb een leuke uitdagende baan en ik zal al snel in de drukte ervan meegesleurd worden. Bovendien kan ik terugkijken op een heerlijke, onvergetelijke zomer! Zelfs het weer was helemaal top! Mijn leven veranderde drastisch, maar ik heb met volle teugen genoten van onze wittebroodsweken als jong gezin.

Kort nadat ik met verlof ben gegaan is een groot verlangen uitgekomen. Liselore verwoorde op dit blog ook mijn gevoelens sinds de komst van Wen Gui (en het traject ervoor) al heel goed, maar het mooiste schreef ze in het verslag dat onlangs naar Stichting Meiling ging, voor de nieuwe editie van het magazine van dit adoptie bureau:

Zelf doen we die eerste nacht samen geen oog dicht. We hebben zijn bedje tussen onze twee eenpersoonsbedden in gezet en bij ieder zuchtje of kuchje zitten we direct recht overeind. De slapeloosheid is alleen geen moment vervelend. Wie heeft er nog dromen nodig, nu die van ons is uitgekomen?