Adoptie is niet vanzelfsprekend

Geschreven door Liselore

Een adoptietraject duurt lang en als potentiële adoptieouders moet je een lange weg met allerlei stappen en testen doorlopen. Veel ‘buitenstaanders’ zien dat als vreselijk oneerlijk. Zowat iedereen kan immers in de vreemdste omstandigheden een kind op de wereld zetten alsof het niets is en andere mensen die geen kinderen kunnen krijgen moeten aan hoge eisen voldoen. Het krijgen van kinderen, biologisch of geadopteerd, zou voor iedereen gelijk moeten zijn.

Wij zien de hele adoptieprocedure inmiddels allang niet meer als onrechtvaardig. Aan het begin van ons traject moesten we een verplichte voorlichting van zes halve dagen van de stichting Adoptievoorzieningen volgen en we hebben inmiddels ook de nodige boeken over adoptie gelezen. Hierdoor trek je vanzelf de conclusie dat het adopteren van een kind absoluut niet hetzelfde is als een biologisch kind opvoeden. En dat er tijdens de procedure niet naar kinderen voor ouders worden gezocht, maar ouders voor kinderen. Het kind staat centraal.

Als je op natuurlijke wijze een kind krijgt, zal dit kind zich automatisch aan de ouders gaan hechten. Een kind dat ter adoptie is afgestaan, is door de ouders in de steek gelaten, het was niet welkom. Zo’n kind weet dat heel goed, hoe jong het ook is. Na een tijdje in een weeshuis, waar dat kind erg weinig individuele aandacht krijgt, komen er adoptieouders op het toneel. Ze zien er anders uit, ze praten anders, ze ruiken anders. Opeens is er een enorme berg individuele aandacht, iets wat dat kind helemaal niet gewend is.

Een goede hechting komt niet vanzelf

De adoptieouders zullen nu hun best moeten gaan doen om ervoor te gaan zorgen dat dit kind zich bij hen vertrouwd voelt en dat het zich aan hen gaat hechten. Dit is alles behalve een vanzelfsprekend proces, je hebt hier erg veel geduld, consequent gedrag en een doordachte opvoeding voor nodig.

Mensen die gezondheidsproblemen hebben, een mogelijk onstabiele relatie of een problematische jeugd hebben gehad, komen niet voor adoptie in aanmerking. Dat klinkt heel cru, maar denk je eens in dat een adoptiekindje in een gezin terecht komt waarbij de ouders na een tijdje gaan scheiden en het kindje dus weer ‘ontworteld’ wordt? Of dat een of beide ouders geen liefdevolle omgeving kunnen bieden omdat ze dat zelf nooit hebben gehad? Dat is al moeilijk voor een biologisch kind, voor een geadopteerd kind is het tien keer erger.

Adoptiekinderen hebben al meer dan genoeg meegemaakt, datgene wat ze nodig hebben is een stabiel en liefdevol gezin. Daar worden stellen via een onderzoek van de kinderbescherming, verschillende gesprekken met het adoptiebureau en verklaringen van huisartsen op getest. Die pedofiel van kinderdagverblijf Het Jokertje zat ook met zijn echtgenoot in het adoptietraject. De kinderbescherming had hen, ver voor er sprake van al die ophef was, al niet geschikt voor adoptie bevonden. Dus het is echt niet allemaal voor niets.

Uiteindelijk dragen de procedures en strenge eisen bij aan een geslaagde adoptie, waarbij ouders een goed idee hebben van waar ze aan beginnen en voldoende adviezen hebben gekregen om voor een stabiele hechting te kunnen zorgen. Op die manier krijgt ieder kind een warm thuis en goede basis voor de rest van hun leven.