In verwachting!

Geschreven door Rens

Ik doe niet mee aan internet trends zoals Twitter en Facebook en ook mijn LinkedIn profiel is niet actief. Maar ik heb nu wel een heel goede reden om voor het eerst op een blog te schrijven. Liselore en ik zijn namelijk in verwachting! In verwachting van ons kindje uit China, of zoals Liselore het graag noemt, adoptiezwanger. En iedereen mag het nu weten!

Je kan zeggen dat de eerste 3 maanden van de ‘zwangerschap’ voorbij zijn en dus zijn de meeste mensen uit onze directe omgeving onlangs persoonlijk op de hoogte gebracht van het feit dat Liselore en ik vanaf nu een telefoontje kunnen verwachten met het bericht dat er aan de hand van ons dossier een match is gemaakt en dat er dus een klein Chineesje is dat ons kindje zal worden. Liselore en ik zijn zo blij dat we na 3½ jaar nu eindelijk in de laatste fase van ons adoptietraject zijn aangekomen!

We kwamen wel heel plotseling in deze laatste fase terecht. Nu 3 weken geleden hadden we de landenintake, een gesprek in Oosterhout bij Serge van Stichting Meiling thuis. In dat gesprek maakte Serge een algemene opmerking die heel duidelijk suggereerde dat we al in de fase zijn aangekomen waarin we dat ene levensveranderende telefoontje kunnen krijgen! Liselore en ik keken elkaar aan en dachten, “wacht even, wij hebben ergens iets gemist…”.  (note:  Liselore heeft dit bewust in haar eerder geplaatste blogtekst over de landenintake weggelaten omdat wij familie en vrienden eerst persoonlijk van deze belangrijke mijlpaal op de hoogte wilden brengen.)

De traktatie voor familie en vrienden

Ons voorgaande gesprek met Stichting Meiling was begin juli in Zwolle, toen we onze grenzen met betrekking tot special need moesten aangeven. In dat gesprek zouden we aanvankelijk ook verder geïnformeerd worden over de volgende stappen in ons adoptietraject. Maar door een miscommunicatie waren we een uur later in Zwolle en was er alleen tijd voor het special need gesprek. Niet zo erg. We zouden deze informatie met een volgende contact alsnog krijgen, zo vernamen wij toen. Daarna volgde de vakantieperiode en bleef het weer een tijdje stil. En dat waren we wel gewend. Elke stap die we eerder in dit traject hebben gezet nam altijd tenminste enkele maanden in beslag. En we wisten dat er nog een hele papierwinkel zou volgen, dus wij bleven gewoon geduldig.

Maar deze maand ging het ineens heel snel. Op donderdag 6 september kregen we een telefoontje van Stichting Meiling. Of we de maandag erna naar Oosterhout konden komen voor de landenintake, voor China. Natuurlijk konden we dat! En we waren verheugd dat dit al binnen enkele dagen zou zijn. Tijdens dit gesprek, waarin we vooral geïnformeerd werden over het in orde en compleet krijgen van alle benodigde papieren, vernamen we dus dat we ondertussen al een stuk verder in ons adoptietraject waren dan gedacht!

Wij waren er, nog niet helemaal volledig geïnformeerd, vanuit gegaan dat het befaamde telefoontje pas kon komen zodra alle papieren in orde waren. Maar het bleek dus zo te zijn dat vanaf het moment dat werd vastgesteld dat we bemiddelbaar voor China zijn (d.w.z. zeggen dat we aan alle criteria voldoen), wij ook al gematched kunnen worden met een Chinees kindje, dus terwijl de papierwinkel nog loopt. En deze plotselinge versnelling in ons traject hadden we niet voorzien.

We kunnen hier spreken van onzorgvuldigheid in de communicatie van Stichting Meiling, maar dat mag de pret niet drukken. We weten nu dat we niet later dan in 2013 zullen afreizen naar China voor onze eerste ontmoeting met ons kindje. En we hebben er alle vertrouwen in dat Stichting Meiling dit goed zal begeleiden.

Een exacte datum is natuurlijk nog steeds niet te noemen, maar we kunnen er nu voorzichtig van uitgaan dat we binnen nu en een half jaar dat ene telefoontje zullen ontvangen en daarna dus snel zullen weten wanneer Liselore en ik naar China vertrekken, om na ca. 2½ week met ons kindje thuis te komen. Eindelijk!