LOA, waar blijf je?

Geschreven door Liselore

Op de dag dat het hele land in de ban was van een troonswisseling, trokken wij ons nergens iets van aan en gingen we verder met datgene waar we vorig weekend aan waren begonnen: de slaapkamer van Wen Gui.

Wen Gui's slaapkamer

Er staat inmiddels een bedje, een kast en een stoel, de gordijnen en muren waren nog prima. Er ligt een leuk vloerkleed, er staat een volle speelgoedkist en er is ook al een heel assortiment aan knuffels uitgestald. Wat nog rest zijn muurdecoraties, afdekplaatjes voor stopcontacten en lampjes, maar het grootste deel is nu wel ver klaar.

Wat we echt nodig hebben, maar nog altijd niet hebben, is een LOA. Deze Letter of Approval moet uit China komen en is de officiële goedkeuring van onze adoptie van Wen Gui. Toen we op 26 maart van Meiling het voorstel kregen werd ons verteld dat het twee a drie weken zou duren eer die binnen zou zijn, maar die zijn inmiddels ver verstreken.

Als we die LOA hebben, moeten we vervolgens op een travel approval wachten, pas daarna krijgen we een daadwerkelijke afreisdatum.

Iedereen heeft het tegen ons gezegd: die laatste maanden wachten zijn het zwaarst, en zo is het ook werkelijk. We hebben een prachtige zoon aan de andere kant van de wereld, maar we mogen nog niet naar hem toe. En in de tussentijd lijkt iedere dag een week, iedere week een maand.

Bureaucraten, wordt wakker! We willen ons kind op komen halen!

Het scheel eraf drinken

Geschreven door Liselore

Rens en ik vieren ieder jaar samen onze verjaardag. Ik ben 15 maart jarig, Rens op 8 april. Voor we van het bestaan van Wen Gui wisten hadden we al ingepland dat we dit jaar op zaterdagavond 13 april een verjaardagsfeestje zouden geven.

 

Maar omdat we er opeens een gezinslid bij hadden (zo ver weg en toch zo dichtbij!), die ook nog eens op dezelfde dag jarig is als Rens, werd het onverwacht een driedubbel feestje. En we hadden ook meteen een thema, want volgens Tilburgs gebruik is het normaal dat je na de geboorte van een kind ‘het scheel eraf drinkt’. Dit omdat baby’s vaak scheel kijken.

Wen Gui

Onze Wen Gui kan er natuurlijk ook wat van, van scheel kijken, dus hij mocht dan wel niet recentelijk geboren zijn, er was nog altijd voldoende reden om het scheel eraf te drinken! Nu is het wel zo dat op recentere foto’s amper te zien is dat hij loenst, de pret was er niet minder om.

Het was weer heel gezellig en de volgende keer is Wen Gui er zelf ook bij!

Hoera een jongen!

1 jaar oud!

Geschreven door Liselore

We hebben vandaag een vreemde, maar desondanks feestelijke dag gehad. Het was niet alleen de verjaardag van Rens (en van zijn tweelingbroer Rob), maar ook de eerste verjaardag van Wen Gui.

Dat mannetje aan de andere kant van de wereld, van wie we alleen foto’s en een rapportje met gegevens hebben, hoort er bij ons al helemaal bij. Ook al hebben we hem nog nooit  gezien, nog nooit aangeraakt, nog nooit horen brabbelen, hij zit al diep in ons hart. Het is moeilijk uit te leggen, maar vanaf het moment dat we van zijn bestaan hoorden werd hij ook meteen echt onze zoon.

Dus hadden we vandaag allebei vrijgenomen en zijn we op de ochtend op pad geweest voor benodigdheden voor de kinderkamer. Daarna zijn we gezellig uit lunchen geweest, ter ere van beide verjaardagen. Later op de middag zijn we naar Rob geweest om nog verder te feesten.

Allebei jarig!

Het is apart om een verjaardag te vieren van iemand die er niet is, en die zich er ook helemaal niet bewust van is dat er twee mensen op een ander continent zijn geboortedag vieren, maar dat mocht de pret niet drukken.

Wen Gui is vandaag 1 jaar geworden, en of hij er nu bij was of niet, er was in ieder geval een feestje. En aanstaande zaterdag, als Rens en ik samen onze verjaardag vieren, doen we het nog even dunnetjes over.

Namens Wen Gui willen we iedereen bedanken voor de verjaardagsfelicitaties!

Bedankt allemaal!

Geschreven door Liselore

We zijn de afgelopen week helemaal bedolven onder een stortvloed aan felicitaties via Facebook, telefoon, e-mail, kaarten en natuurlijk ook ‘real-life’. Via deze weg willen we iedereen nogmaals ontzettend bedanken voor al het enthousiasme voor onze zoon Wen Gui.

We zijn inmiddels al meer dan een week zijn ouders en de foto’s van zijn snoetje staan al helemaal op onze netvliezen gebrand, we zijn apetrots op ons kleine ventje! We weten nog niet wanneer we naar China kunnen om hem op te gaan halen, maar we hopen daar snel meer duidelijkheid over te krijgen. We zitten zelf te hopen op eind juni.

Iedere keer als we mensen over ons zoontje vertelden, moesten we wel drie keer zijn naam herhalen, want die is qua uitspraak niet echt makkelijk. Toch hebben we besloten om hem zijn originele naam te laten houden, dat is immers het enige wat hij uit China meeneemt naar een nieuw land vol vreemde mensen en vreemde gebruiken. Ook willen we vasthouden aan de Chinese uitspraak ervan: Wen G(u)wee. We hebben zelf al uitgebreid geoefend met het onderstaande filmpje. De uitspraak van de ‘G’ staat op 1:05 minuten, de uitspraak van ‘ui’ staat op 3:20 minuten.